Указом Главы государства 2024 год объявлен Годом качества

Президент Республики Беларусь А. Г. Лукашенко подписал Указ № 375 “Об объявлении 2024 года Годом качества”.

Данное решение принято в целях дальнейшего повышения качества жизни белорусского народа, обеспечения конкурентоспособности национальной экономики на мировой арене, стимулирования инициативы, формирования в обществе ответственности за результаты своего труда и чувства сопричастности к будущему страны.

В рамках Года качества будет сделан акцент на повышении конкурентоспособности Беларуси через бережное и продуманное отношение к ресурсам, реализацию высокотехнологичных и энергоемких проектов, приоритет качественных показателей над количественными. Усилия будут сосредоточены на обеспечении качественных показателей путем стимулирования инициативы, внедрения рационализаторских идей, укрепления в обществе социального оптимизма, стремления созидать на общее благо. Приоритетное внимание планируется уделить формированию у граждан личной ответственности за достижение высокого качества жизни (достаточный уровень дохода, своевременная диспансеризация, здоровое питание, хорошее образование, культурный досуг).

В целях консолидации белорусского народа, укрепления в обществе идей мира и созидательного труда как главных условий развития белорусского государства Президентом Республики Беларусь 2023 год объявлен Годом мира и созидания.

Ключевыми направлениями в предстоящем году будут совершенствование системы военно-патриотического воспитания населения, продвижение мирных инициатив граждан и общественности, содействие межконфессиональному диалогу, обеспечивающему мир и согласие в белорусском обществе, демонстрация преимуществ белорусской экономической модели в условиях глобальной турбулентности, позиционирование созидательного труда как главного условия развития белорусского государства.

Такая тематика позволит укрепить восприятие Беларуси как островка мира, неоспоримая ценность которого для населения страны является весомым аргументом в достижении согласия по другим важнейшим вопросам общественной жизни. Белорусским ответом на милитаризацию в европейском регионе станет мирный созидательный труд соотечественников.

«Если мы хотим жить в мире и безопасности, то прежде всего должны уважать и ценить труд людей в погонах, воспитывать детей патриотами своей страны и соблюдать закон. Если мы хотим жить в мире и достатке, то должны много, честно и добросовестно работать. Если мы хотим жить в свободном и независимом государстве, то должны беречь и защищать историческую память, духовные ценности и исконные традиции», — сказал Александр Григорьевич Лукашенко.

.

Я РИСУЮ СЛОВО «МИР»

Над землёю солнце светит,

На траве играют дети,
Речка синяя, а вот —
Пароход по ней плывёт.
Вот дома — до неба прямо!
Вот цветы, а это — мама,
Рядом с ней сестра моя...
Слово «мир» рисую я.

                                  Д. Михайлова

Люблю я Беларусь свою родную,
Прекрасней края в мире не найти!
И не хочу я Родину другую,
Лишь нам сегодня с нею по пути.

Берёзовые рощи, лес и поле —
Как хочется прижаться к ним щекой,
Какое необъятное раздолье —
До неба там дотянешься рукой!

Народ наш добрый и такой открытый,
Мы рады гостю, что приедет к нам,
Посадим мы его за стол накрытый,
Всё, что имеем, отдадим друзьям.

Но если кто обидит ненароком,
То за Отчизну сможем постоять.
Мы защитим её, пусть будет им уроком,
Кто на свободу станет посягать.

Такая белая, любимая, святая,
Ты чистая, как воды родника,
И нету у тебя конца и края,
Живи, родная, долгие века!
                                                   Т. Пирогова

 

НАША КРАІНА

Жывём мы у мірнай краіне.

Яе Беларуссю завуць.

Пад небам праменістым, сінім

Гасцінныя людзі жывуць.

На шчырай і роднай нам мове

Гамоняць лясы і палі.

У кожным іх гуку і слове —

Любоў да бацькоўскай зямлі.

Мы садзім і кветкі, і дрэвы.

Нам птушкі, жывёлы — сябры.

У казкі, у цуды мы верым.

Пускаем да сонца шары.

Шануем мы бібліятэку,

А проста сказаць — кніжкін дом.

Жадаем дабра ўсяму свету.

І мір, і святло беражом.

Ніколі не здрадзім Радзіме,

Заўжды за яе пастаім!

Яе жыватворнае імя

Нікому чарніць не дадзім!

Нам хораша ў нашай краіне.

Жыві, Беларусь, прыгажэй!

Пад небам праменістым, сінім

Хай Божа цябе беражэ.

                                        Н. Галіноўская

 

ЗА МИР, ЗА ДЕТЕЙ
В любом краю любой страны
Ребята не хотят войны.

Им в жизнь вступать придётся скоро,
Им нужен мир, а не война,
Зелёный шум родного бора,
Им школа каждому нужна,

И сад у мирного порога,
Отец и мать, и отчий дом.
На белом свете места много
Для тех, кто жить привык трудом.

Народ наш поднял властный голос
За всех детей, за мир, за труд!
Пусть зреет в поле каждый колос,
Цветут сады, леса растут!

Кто сеет хлеб на мирном поле,
Заводы строит, города,
Тот для ребят сиротской доли
Не пожелает никогда!

                                       Е. Трутнева

НАШЫ ДЗВЕРЫ ЎСІМ АДКРЫТЫ

Мы з адкрытым,

шчырым сэрцам

Гасцей сустракаем.

Караваем, мёдам , песняй

Усіх прывячаем.

Нашы дзверы ўсім адкрыты,

Просім гасцей ў хату!

І накормім, і напоім

Усім, чым багаты!

Завітаць і самі любім

Ў госці к добрым людзям.

Іх гасціннасці ніколі

Мы не пазабудзем.

Лёсам нам наканавана

Жыць з усімі ў згодзе.

Дружалюбнасць — гэта рыса

У нашай прыродзе.

                                     Я. Жабко

ЗЯМЛЯ — ДВА ПАЎШАР’І

(урывак)

Вы сёння

Пакуль яшчэ дзеці.

А вырасцеце

Праз час —

Мір

На планеце

Будзе

Залежаць

Ад вас.

Я ведаю,

Сонца ў Сусвеце

Не зможа

Ніхто патушыць,

Пакуль

На зямной планеце

Дзеці

Будуць

Дружыць!

                   У. Карызна

НАМ МИР ЗАВЕЩАНО БЕРЕЧЬ

Для дружбы, для улыбок и для встреч

В наследство получили мы планету.

Нам этот мир завещано беречь

И землю удивительную эту.

Завещано беречь нам этот мир —

Такой неповторимый на рассвете.

Он с детства очень дорог нам и мил,

За будущее мира мы в ответе.

Вовек не станет пеплом и золой

Всё то, что красотой земной зовётся.

Пусть будет мирным небо над землёй,

Пусть вечно детство звонкое смеётся!

                                          М. Пляцковский

 

ТРЫ ЧАРАДЗЕІ

Тры чарадзеі

На свеце жывуць.

Утрох яны сеюць,

Утрох яны жнуць.

Шчаслівую песню

Складаюць утрох,

Каб кожны

Спяваць яе весела мог.

І сонца ўсміхаецца

Ўсім траім,

Дапамагае, руплівае,

Ім.

Жадаем штодзённа

Бачыць мы іх,

Моцных, прыгожых,

Заўсёды траіх.

Тры чарадзеі

На свеце жывуць.

Іх Працаю,

Дружбаю,

Мірам

Завуць.

                       М. Пазнякоў

В РАДОСТИ И ДРУЖБЕ ЖИТЬ

Под окном моя берёзка —

И стройна, и высока,

Ах, как хочется послушать

Шелест каждого листка!

А за низеньким забором —

Цвета радуги лужок.

Ах, как хочется понюхать

Каждый луговой цветок!

Лес и небо голубое,

Змейкой — синяя река.

Ах, как хочется быть другом

Птиц и каждого зверька!

После дождика по лужам

Босиком я побегу.

Ах, как хочется потрогать

В небе радугу-дугу!

Что земля мне подарила,

Буду я беречь, любить!

Ах, как хочется на свете

В радости и дружбе жить!

                                          Я. Жабко

 

***

Как растенья в дни весны,
Мир цветёт весь без войны.
Всё растёт под мирным небом:
От детишек и до хлеба.

И от мирного труда
Ввысь стремятся города,
Хорошеют дружно сёла,
Счастлив весь народ весёлый.

Жизнь спокойна круглый год,
Нет голодных, нет сирот.
Спится сладко на подушке,
Коль молчат ночами пушки.

Только знай, мир очень хрупкий,
Как хрустальные скорлупки!
Чтобы войнам не бывать,
Мир нам нужно защищать!

                                                 И. Агеева

 

НЕЗАМЕННАЕ

Мір,

Радзіма,

мама —

усяму аснова.

Мір,

Радзіма,

мама —

нам святыя словы.

Замяніць і страціць

нельга, немагчыма

першыя паняцці:

мама,

мір,

Радзіма.

                      В. Жуковіч

 

Я ОБНЯЛ ГЛОБУС

Я обнял глобус — шар земной.
Один — над сушей и водой.
В руках моих материки
Мне тихо шепчут: «Береги».

В зелёной краске лес и дол
Мне говорят: «Будь с нами добр.
Не растопчи нас и не жги,
Зимой и летом береги».

И птиц, и рыб я слышу всех:
«Тебя мы просим, человек,
Ты обещай нам и не лги,
Как старший брат нас береги».

Я обнял глобус — шар земной,
И что-то сделалось со мной.
И вдруг шепнул я: «Не солгу,
Тебя, родной мой, сберегу».

                                           Е. Шкловский

ДАВАЙТЕ ДРУЖИТЬ!

Давайте будем дружить друг с другом,
Как птица — с небом, как поле — с плугом,
Как ветер — с морем, трава — с дождями,
Как кружит солнце со всеми нами!..
Давайте будем к тому стремиться,
Чтоб нас любили и зверь, и птица.
И доверяли повсюду нам,
Как самым верным своим друзьям!..
Давайте будем беречь планету —
Во всей Вселенной похожей нету:
Во всей Вселенной совсем одна,
Что будет делать без нас она?…

                                                       И. Мазнин

***

Мир — это очень большое богатство,
Мир — это милость, улыбки и братство,
Мир — когда солнце всегда улыбается,
Мир — когда наши задачи решаются.

                                                             И. Ревю

 

МОЯ РОДИНА

Нет Родины моей милей на свете —

Озёра, реки, солнышко, что светит,

Родных просторов края не видать

На самой голубой из всех планете.

Мелькнёт за белым облаком звезда,

Огнями ночью светят города...

Люблю и лето, и весну, и осень,

И дни зимы, что Дед Мороз приносит.

Мы рождены, чтоб Родину любить,

Мы рождены, чтоб ей одной служить.

Мы рождены, чтобы отчизне нашей

Достойными сынами быть!

Сердца во имя Родины стучат,

Сердца во имя Родины горят.

И память о героях, в битвах павших,

Навеки юные сердца хранят!

                                                 Е. Елубаев

МАРАФОН «Я РИСУЮ МИР!»

ДЦРР №110, г. Гродно

1

Детский сад №40, г. Мозырь

1

Детский сад №2, г. Фаниполь

Старицкая Анна

Горбач Ульяна

 Гаврилович Вера

Cамохвал Саша

1

Ясли-сад №1 УСР и ЖКХ ОАО Беларускалий, г. Солигорск

1

Детский сад №102, г. Гродно

11

Детский cад №41, г.Мозырь

1

г. Щучин

Змитрукевич Маша

Лукпшевич Вера

Павлович Варя

1

Детский сад №2, Кореличи

Сад №2, Кореличи. Забродская Валерия

1

ДЦРР Дзержинск

1

Детский сад №2, г. Держинск

Александрович Ярослав

Милошевич Ульяна

1

1

Детский сад №17 «Золотой ключик», г. Жодино

 

 

ДЗЕЦІ

Розныя дзеці

жывуць на планеце —

белыя,

жоўтыя,

чорныя дзеці.

Розныя дзеці —

аднолькавы смех.

Смех у хвіліны

Забаў і пацех.

Розныя дзеці —

і розныя вочы.

Вочы —

як неба.

Вочы —

як ночы.

Вочы, што мора

ўвабралі глыбіні,

Вочы —

пад колер

бязводнай пустыні.

Розныя вочы —

адзіныя слёзы.

Слёзы —

ў хвіліны

бяды ці пагрозы.

Вось бы зрабіць,

каб у розных дзяцей

радасць гасціла

даўжэй

ды часцей.

Вось бы зрабіць,

каб на нашай планеце

гора не ведалі

розныя дзеці!

                          А. Вольскі

 

ХОТИМ ПОД МИРНЫМ НЕБОМ ЖИТЬ!

По разному зовутся дети, —

Нас очень много на планете…

Есть Вани, Гансы, Джоны, —

Детей повсюду миллионы!

По-разному зовутся дети,

Для нас — всё лучшее на свете!

Нужны нам яркие игрушки —

И Буратино, и Петрушки.

Нужны нам книжки, песни, пляски

И увлекательные сказки.

Бассейны, горки, турники,

Сады, фонтаны, цветники.

Пусть всюду светлый детский сад

Встречает радостно ребят,

Пусть всем, везде хватает школ,

Чтоб каждый утром в школу шёл!

Хотим мы вырасти врачами,

Строителями, скрипачами,

Учителями, и артистами,

И лётчиками, и связистами!

Хотим под мирным небом жить,

И радоваться, и дружить,

Хотим, чтоб всюду на планете

Войны совсем не знали дети!

                                          Н. Найдёнова

Год малой радзімы

«Она многолика. Для одних это родной город или деревня, где прошли лучшие детские годы, для других — кусочек дикой природы, который радовал глаз и дарил чувство наполненности и покоя. А для тех, кто уехал искать счастья в другие страны, малой родиной стала Беларусь».

Президент Республики Беларусь
А.Г. Лукашенко

***
Милая малая родина,
Тёплый родительский дом.
Сколько дорог было пройдено —
Думали всюду о нём.

Милая малая родина,
Точка на карте Земли,
Сердце навек тебе отдано,
Мы тебя помним вдали!

Крепкими узами связаны
Мы с этой доброй землёй.
Мы ей навеки обязаны
Всей нашей жизнью земной.
Т. Залесская

***
Мая маленькая радзіма,
Заўсёды сэрцам я з табой,
І ні адно з сусветных дзіваў
Не затуманіць вобраз твой.
Л. Кебіч

***
Кожны з нас прыпасае Радзімы куток,
Каб на старасці чэрпаць адтуль успаміны —
Дым над хатай, снапамі прыціснуты ток,
Матчын спеў і гароды, прапахлыя кмінам…
П. Панчанка

ЛЮБЛЮ БЕЛАРУСЬ
Бо тут знаёмыя сцяжынкі
Жывуць са мной і днём, і ў сне,
Навокал кожная травінка,
Нібы сваячка для мяне.
Тут побач продкі і нашчадкі,
Як маці, родная зямля…
Адны ва ўсіх бяда і шчасце,
І пахне вечнасцю ралля.
Заўсёды шчыра ганаруся,
І лепшая з узнагарод,
Што я — часцінка Беларусі,
Маёй радзімы патрыёт.
С. Карыцька

РАДЗІМА
Бор адвечны, рэк разлівы,
Залатыя горы-нівы,
Неба вольнае над імі —
Гэта ўсё мая Радзіма.

Дом наш, ласкаю сагрэты,
Продкаў мудрых запаветы,
Мова, спеўная надзіва, —
Гэта ўсё мая Радзіма.

Курганы і абеліскі,
Спапялёных вёсак спіскі
І Чарнобыль за плячыма —
Гэта ўсё мая Радзіма.

Мары смелыя на старце,
Пагранічнікі на варце,
Ясны свет перад вачыма —
Гэта ўсё мая Радзіма.
М. Маляўка

МОЙ КРАЙ
Мая зямля, мой родны дом
Завецца Беларуссю.
Я знаю: пад тваім крылом
Заўсёды прытулюся.
У час трывогі і бяды
З табою мы адзіныя,
З любоўю шчыраю заўжды
Заву цябе Радзімаю.
В. Бароўская

.

.

.

.

.

.

.

.

ЗЯМЛЯ МАЯ

Хлапчук з пабітымі каленцамі,

Па сцежках родных гойсаў я,

І ты здавалася маленькаю,

Мая, над Нёманам, зямля.

За жураўлямі рваўся ў вырай,

Не разумеў тады, малы,

Чаму з такой тугою шчыраю

Гучыць адлётнае «кур-лы».

Ад успамінаў вочы ясняцца

Цяпер, у век немалады,

Бо тут вясёлкі перавясялам

Спавіты лепшыя гады.

Не цешыць прыгажосць чужая,

Як свой куточак на зямлі,

Таму на лёс яны і жаляцца

Ў асеннім небе, жураўлі.

Здаецца, сам лячу над пожнямі,

Твой сын, вясёлы і ў журбе,

Я не змагу да дня апошняга

Адкрыць і ўсю спазнаць цябе.

Такая ты ў жыцці вялікая,

Мая, над Нёманам, зямля, —

Ад хаты матчынай пад ліпамі

Да неба з плачам жураўля.

                              М. Маляўка

НАШ КРАЙ

Наш край яснавокі —

З маленства любімы куток.

Тут слова і песні вытокі.

На карце — кляновы лісток.

На радасць жыві і на славу,

Ні гора, ні ліха не знай.

Стой мужна за верную справу,

Наш край!

                                  У. Паўлаў

АДКРЫЦЦЁ

Нарэшце

Я таксама

Убачыў

Мірскі замак,

Нясвіжскі,

Навагрудскі...

А потым —

Пояс Слуцкі.

Гляджу зачаравана:

Уся аперазана,

Нібыта паясамі,

Стагоддзяў галасамі

Любімая Айчына.

Здаецца,

За плячыма

Я адчуваю

Крылы.

А вы

Свой край

Адкрылі?

                У. Мазго

РАДЗІМА

Жыццё падарыла нам дзіва:

Як ветрыку лёгкі павеў,

Аднойчы пачуеш:

— «Ра-дзі-ма...»

Пасля зразумееш — навек.

І будуць дарогі вяртацца

У той незабыўны куток,

Дзе ў квецені белых акацый

Жыцця твайго чысты выток,

Дзе змалку да болю знаёмы

І дрэвы, і твары людзей,

І роўнага болей якому

Ніколі не знойдзеш нідзе.

                           М. Пракаповіч

РАДЗІМА

Я люблю цябе, Радзіма,

Мой прыгожы, мілы край.

Ад душы жадаю ўздыму —

Ты квітней і нас натхняй.

Можа, буду я далёка —

Не забуду родных слоў,

Спеў крынічкі, буслаў клёкат,

Шлях той, што вядзе дамоў.

                                  Ю. Ціхан

РАДЗІМА

Дарагая спадчына —

Гэта ты, зямля мая,

Гэта мова матчына,

Без якой нямая я.

                    А. Казючыц

БЕЛАРУСКІЯ КРАЯВІДЫ

Беларускія

Краявіды...

Перазвоны

Азёр і бароў.

Над палеткамі

Бульбы і жыта —

Песня

Велічных курганоў.

Гэта наша

Зямля дарагая,

Гэта нашы

Лугі і палі,

Над якімі

Спрадвеку лунае

Бусел —

Сімвал

Бяссмерця

Зямлі.

                А. Грачанікаў

БЕЛАРУСЬ МАЯ

Бягуць жыты за небакрай

А месяц — ягадны і ройны.

За наш духмяны каравай

Сягоння чалавек спакойны.

Зямлі багатыя дары,

І працаўнік адвеку дбайны:

Свае плугі і трактары,

Свае машыны і камбайны.

Над лесам неба ў жураўлях,

І ўвосень напрарочаць гусі

І новы дзень, і светлы шлях,

І росквіт мілай Беларусі.

                          В. Гардзей

БЕЛАРУСЬ

Ад Нёмана да Сожа —

Так светла і прыгожа.

Дзе Нарач, Белавежа —

Гаюча так і свежа.

Суладна і супольна,

Гасцінна, хлебасольна.

І радасна на дзіва,

Бо гэта ўсё — Радзіма!

                        У. Мазго

КАРТА РОДНАЙ БЕЛАРУСІ

Разглядаем

Мы з Марусяй

Карту

Роднай Беларусі.

Колькі сёл тут,

Гарадоў!

Колькі рэчак

І лясоў!

Вадаёмаў жа,

Азёраў

Быццам тых

На небе зорак.

Што й казаць:

Багаты край

І прыгожы —

Чым не рай?

               К. Жук

НАШ РОДНЫ КРАЙ — ПРЫГОЖЫ САМЫ

Вядома ўсім, што вельмі шмат

Куткоў на свеце дзіўных.

Але не менш, а болей, брат,

Іх на тваёй радзіме,

У нашым краі дарагім,

У Беларусі роднай.

Не памяняешся ні з кім

Яе красою годнай.

                     І. Муравейка

ЗЯМЛЯ БАЦЬКОЎ

Зямля бацькоў з блакітам ясным неба!

Я кожны раз вяртаюся сюды,

Дзе сустракаюць госця соллю, хлебам

І след дзяцінства бачны праз гады.

Дзе белы бусел звіў гняздо ля хаты,

А на стале — з арнаментам абрус.

Дзе кожны крок ўспамінамі багаты,

А дзеда з бацькам клічуць — беларус.

Дзе ўсё жыццё на покуці — ікона

І вышываны макамі ручнік.

А маладзік на небе, як карона,

І месяц март завецца сакавік.

Зямля бацькоў, зямля маёй Радзімы!

Звініць твой голас срэбны жаўруком.

З табой мы ніццю звязаны адзінай,

Сцяжынкай роснай — у бацькоўскі дом.

Няма той сцежцы роснай канца-краю.

Лячу, як птушка з выраю дамоў,

Бо ты — усё, зямля мая, што маю:

Жыццё, багацце, вера і любоў.

                          Л. Воранава- Супрун

МАЯ РАДЗІМА

Яна мне дадзена адзіная

На ўсё жыццё, на цэлы век.

Мая адзіная, радзімая

Ў вянках лясоў і стужак рэк.

Заўсёды самая прыветная,

Як сонца, свеціцца сама,

Жыве, як мара запаветная,

І роўных ёй — нідзе няма.

Яе праменнямі сагрэтая,

Наліта сілай маладой,

Іду, нястомная, па свету я

Яе часцінкаю жывой.

І ганаруся ўсюды смела я,

Што вырасла на той зямлі,

Якую клічуць Руссю Белаю,

Што тут дзяды мае жылі.

                       М. Шаўчонак

 

 

ДА АПОШНЯЕ БЯРОЗКІ...

Ты такі ненаглядны —

Мой радзімы куточак зямлі.

Ты такі ненаглядны —

Край, дзе крылы ўзнімаюць буслы,

Дзе асколачкам неба

Васілёк ў мірным полі цвіце

І ля кожнай хацінкі

Прыгажуня бяроза расце,

Край азёраў глыбокіх

І чаромхавых белых завей,

Ідэалаў высокіх,

Працавітых і шчырых людзей.

Тут з адкрытай душою

Запрашаюць гасцей у свой дом.

Тут накормяць, напояць,

Абагрэюць сардэчным цяплом.

                                   Я. Жабко

 

 

ТВАЯ БЕЛАРУСЬ

На карце вялікага свету

Яна як кляновы лісток,

Песня гарачага лета,

Крынічнай вады глыток.

Мяжуе з Польшчай, Украінай,

Расіяй, Латвіяй, Літвой

Твой родны край, твая Айчына,

Жыццё тваё і гонар твой.

I ты яе запомні імя,

Як неба, сонца і зару.

Твая зямля, твая Радзіма

Названа светла: Беларусь!

                          Ю. Свірка

 

 

БАЦЬКАЎШЧЫНА

Што такое Бацькаўшчына,

Знаеш?

Гэта рэчка, сцежачка лясная,

Гэта ў лузе залатая пчолка,

А ў вачах тваіх — вясёлка.

Бацькаўшчына — гэта дом твой,

Школа,

Гэта песні, што звіняць наўкола,

Гэта сам ты,

Гэта тата твой і мама

І сябры твае таксама.

                        П. Панчанка

 

 

БЕЛАРУСЬ

О Беларусь, мая калыска,

Жыццё маё, прытулак мой!

З гарачаю любоўю нізка

Схіляюся перад табой.

Зямны паклон табе, Радзіма,

Тваім палям, тваім лясам,

Тваім гасцінцам і шляхам.

У Беларусі — ясныя вочы,

Многа любові ў грудзях:

Звонкае поле, звонкія сосны,

Звонкі і сонечны шлях.

У Беларусі кожны куточак,

Дзе ты не пойдзеш, пяе...

Звонкае слова, звонкая песня,

Звонкае сэрца яе.

                             А. Бубен

 

 

***

Xiбa можна кут не любіць,

Дзе твае нарадзілісь бацькі,

Дзе жыццё пражылі дзяды,

Дзе спрадвеку твае карані?

Любы край Беларуссю завецца,

I няма за яго мілей.

I старым, i малым тут утульна,

З кожным годам жывецца мажней.

                              П. Броўка

***

Праз лугі-разлогі,

Паміж рэчак звонкіх

Праляглі дарогі

Роднае старонкі.

...Кожны кут радзімы —

Гэта быль i казка.

Кліча край любімы:

Дзеці, калі ласка!

                       П. Броўка

БЕЛАРУСЬ

Змалку звалі цябе

Мы прыгожай Радзімаю.

Беларусь, Беларусь,

Як ты сэрцу любімая!

Беларусь, над табою

Неба з яснымі зорамі.

Паглядаеш на іх

Ты вачамі — азёрамі.

                    П. Броўка

МОЙ КРАЙ

Куды ні глянь — лясы шумяць,

Цвіце над полем гай,

А поле — вокам не абняць,

І гэта ўсё — мой край!

Пшаніца, жыта на палях,

Усюды ўраджай.

Стагі, як горы на лугах,

І гэта ўсё — мой край!

Куды ні глянь — лясы шумяць,

Цвіце над полем гай,

А поле вокам не абняць

І гэта ўсё — мой край!

                            А. Русак

 

БЯЛЫНКАВІЧЫ

Малюю —

Мілую

Радзіму малую:

Закутую рэчку,

Лясное мястэчка.

Малюю старанна

Сярэбраны ранак,

Сасоннік, алешнік,

Рабіну, канешне ж,

З адвечнай самотай

На сінім сумёце.

Вось дом

Пад бярозай,

Вось дым

На марозе,

Вось след

Каля брамы:

МАМА…

                     А. Пісьмянкоў

 

 

ЛЮБЛЮ ЦЯБЕ, БЕЛАЯ РУСЬ

Жытнёвае поле, лясы і азёры,

Крынічанька ў лузе і ў небе жаўрук, —

Услухайся толькі — усё тут гаворыць:

Люблю цябе, Белая, Белая Русь.

Ну як не любіць тыя хаты ля гаю,

Ля сініх азёр і палёў залатых,

Дзе хлебам і соллю сяброў сустракаюць

І з песняй праводзяць, як родных сваіх.

                                  У. Карызна

 

АДНА ЗЯМЛЯ

Зямля бацькоў — цудоўная зямля!

Пашчасціла і мне тут нарадзіцца.

Да скону дзён і зблізку, і здаля

Табою, любы край, мне ганарыцца.

Адна зямля у нас з табой, адна!

Дае нам сілы чыстая крыніца,

Куды б мяне дарога ні вяла,

Табе жадаю нізка пакланіцца!

Мой край рамонкаў, сініх васількоў,

Тут плакаць і смяяцца можна ўволю,

Тут сустракаюць дарагіх сяброў

І песняй звонкаю, і хлебам-соллю.

Я рада зноў вярнуцца ў родны дом.

Сустрэнуць тут бярозы і таполі.

Пакуль гарыць рабіна пад акном,

Маленства казку не забыць ніколі!

                           Т. Трафімава

ПРАПІСКА

Я да цябе прапісаны, мой край,

Рачулкаю, што ў полі запятляла,

Сцяжынкай, што з бацькоўскага двара

Мяне ў жыццё і ў людзі выпраўляла.

Я да цябе прапісаны, мой край,

Сузор’ямі і месяцам над хатай,

Жытамі, што падперлі небакрай

І абяцаюць ураджай багаты…

Я да цябе прапісаны, мой край,

Матулі наймілейшымі вачыма,

Якіх, хоць цэлы свет ты абшукай,

Мілей знайсці — ніколі немагчыма.

                               М. Шабовіч

МАЯ АЙЧЫНА

Да болю родная зямля,

Лугі і пералескі.

І шэпт ляснога ручая,

І ўсмешка першае пралескі.

І зорак вечны карагод

У шчодрым небе.

І працавітых душ узлёт

У лусце хлеба.

Сюды вяртаюся з дарог.

І ёсць прычына:

Паходняй свеціць мне здалёк

Мая Айчына.

                          З. Падліпская

МОЙ МІНСК

Мой горад старажытны й малады.

Мой Мінск у промнях ранішняга сонца.

Табою ганаруся я бясконца,

З’яднаў нас лёс на доўгія гады.

Ты перажыў нямала на вяку.

Нямігі боль у сэрцы аж да скону.

Здавён самаахвярнасцю вядомы,

Даваў адпор ліхому чужаку.

…Удалеч воды Свіслачы імкнуць,

Трымціць слязой на веях Востраў слёз.

Тых ліхалеццяў, што адмераў лёс,

Нам не забыць. Ды час не павярнуць.

Ямчэе колкай памяці сувой,

Як абярэг надзеі чалавека.

Так ёсць цяпер. І так было спрадвеку:

У промнях сонца — велічны спакой.

І лёсу ільняное палатно

Нам разам ткаць, любімая сталіца, —

Маёй душы празрыстая крыніца.

І адчуваць: мы — цэлае адно.

…………...

Мой Мінск — у промнях ранішняга сонца.

Мой горад, старажытны й малады…

                              З. Падліпская

 

 

ГЭТА РАДЗІМА

Тое, што сэрцам любіма, —

Гэта Радзіма:

Маміны вочы і словы,

У вокнах рабіна.

Гэта Радзіма,

Дзе крылы растуць за плячыма,

Дзе не смяяцца шчасліва,

Не пець немагчыма.

Хлеб на стале вечаровым,

Хлеб — на світальным

Цветам заўсёды чароўным,

Крышачку тайным.

Гэта Радзіма,

Дзе ўсё табе роднае міла.

Гэта Радзіма —

І сонца не пройдзе тут міма.

                           У. Карызна

 

НАША КРАІНА

Мы любім прасторы

Радзімы сваёй

І солнца, і зоры

над роднай зямлёй.

Нам час бы паскорыць —

хутчэй бы раслі.

Мы марым у космас

вадзіць караблі.

Жывём мы ў азёрнай краіне,

Яе Беларуссю завуць.

Пад небам праменістым, сінім

Гасцінныя людзі жывуць.

І тут, на зямлі,

хопіць кожнаму спраў,

І тут, на зямлі,

шмат цікавых забаў.

Мы шчыра заўжды

будзем з ёй сябраваць,

Адборным насеннем

яе засяваць.

Жывём мы ў азёрнай краіне,

Яе Беларуссю завуць.

Пад небам праменістым, сінім

Гасцінныя людзі жывуць.

Абдыме цяплом

наша зерне ралля.

Красою і хлебам

аддзячыць зямля.

Ты, сонейка, моцы

зямельцы дасі.

І жыць стане лепей

на Белай Русі.

Жывём мы ў азёрнай краіне,

Яе Беларуссю завуць.

Пад небам праменістым, сінім

Гасцінныя людзі жывуць.

                    Н. Галіноўская

 

 

РАДЗІМА

Лепей за ўсё на свеце мясціна

Тая, дзе я нарадзіўся і ўзрос.

Бэз пад акном і на полі каліна…

Ціхае сонца, блакіты нябёс…

Можа, другому не скажа нічога

Сціплая смолка на ўзлессі ў траве,

Мне ж у ёй радасць гучыць і трывога,

З ёю маё захапленне жыве.

 

Выйдзеш за вёску — жытнёвыя хвалі

Коцяцца, цёплыя, плыняць наўсцяж…

Клічуць дарогі ў бясконцыя далі…

Самы ты вольны, край бацькаўскі наш!

Колькі мне маці тут песень спявала,

Колькі радзілася ў сэрцы тут мар,

Колькі мне ласкі жыццё аддавала,

Позіркам шчасця тут гледзячы ў твар.

Тут я быць верным і чулым вучыўся,

Сілу здабыў тут, якой не зламіць.

І сваёй роднай зямлі, дзе радзіўся,

Мне аніколі нідзе не забыць.

 

Дзе ні жыву, ўспамінаю да рыскі

Усё, аб чым слова ў душы берагу,

Кожны куточак, знаёмы і блізкі,

Усюды са мной.

Не згадаць не магу

Рэчкі люстранай, між лозаў і вязаў,

Што на лугах быстра воды нясе,

Поля, дзе смутак забудзеш адразу,

Сэрцам аддаўшыся светлай красе.

Матчыных слоў не забуду ніколі.

Дружбу шаную, што з вамі ствараў,

З вамі, сябрамі, якіх яшчэ ў школе

Роднымі сэрцу навечна абраў…

                            К. Кірэенка

 

 

ХЛОПЧЫК І ЛЁТЧЫК

Мой мілы таварыш, мой лётчык,

Вазьмі ты з сабою мяне.

                                                Я. Купала

Я дзякую, добры мой лётчык,

Што ўзяў у палёт ты мяне.

Убачыў удзень я і ўночы

Свой край наяву, а не ў сне.

Ніколі ў жыцці не забуду,

Як нізенька «ІЛ» наш ляцеў!

Над Полацкім нафтабудам —

Пабачыць яго так хацеў!

Уночы пазнаў я адразу

Здалёк Салігорска агні,

Хоць я і не быў там ні разу,

Чуў толькі пра соль, сільвініт.

А над Белавежскаю пушчай

Ты доўга кружыўся знарок,

Каб мог я з машыны лятучай

Разгледзець зуброў церамок.

Ляцелі над Гомелем ранкам,

Ты крыкнуў:

— Увага, вунь наш…

Шырэй я рассунуў фіранку.

— Глядзі, там завод «Гомсельмаш»!

А колькі заводаў у Мінску!

І ты мне пра ўсё расказаў…

Ляцеў я высока і нізка.

Ля самага неба бываў.

Я бачыў азёры і рэкі,

Лясы, і лугі, і палі,

Нязвыклым і казачным нейкім

Здавалася ўсё на зямлі.

Мой добры таварыш, мой лётчык,

Цябе аб адным папрашу:

Вазьмі мяне ў космас разочак —

Што ўбачу, пра ўсё напішу.

                           Н. Галіноўская

 

НАШ ГОМЕЛЬ

Мы вельмi любiм Гомель родны наш!

Гiсторыю яго шануем шчыра.

Вядома, што краiн у свеце шмат,

Але ўсё ж лепш i даражэй Айчына!

Ля помнiкаў i Вечнага Агню,

Ля велічных скульптур i абелiскаў

Мы ўдзячны светламу і радаснаму дню,

Тым, хто здабыў яго, паклонімся мы нiзка!

У старажытным парку гарадскiм

Мiнулага лунаюць таямнiцы.

Стагоддзяў гонар велiчны над iм

I водар кветак, i святло зарнiцы!

Красуйся i квiтней, край любы мой!

У буднях i ў час святаў па-над Сожам!

Ты ў сэрцы музыкай гучыш жывой:

Прываблівай, пяшчотнай і прыгожай!

                                    Т. Навуменка

 

 

ПРЫПЫНЮСЯ Ў ЧАРОМХАВЫМ ГАІ

Прыпынюся ў чаромхавым гаі

І заслухаюся цішынёй.

Патаемнай, празрыстаю хваляй

Ветрык песню нясе над зямлёй.

А ў лугах зіхацеюць рамонкі

У крыштальных агеньчыках рос!

Беларускі мой край сінявокі!

Край азёраў, палёў і бяроз!

Ля крыніц тваіх чыстых, празрыстых,

Ля блакітных і срэбраных рэк,

З незгасаючай зоркай Радзімы

Застануся душою навек!

Гэта песня з бабульчынай казкі,

Гэта песня бацькоўскай зямлі

Ў маё сэрца заходзь, калі ласка,

І салоўкіным спевам гучы!

                         Т. Навуменка

 

 

ГАРАДЫ З КАНЧАТКАМ — ы

Загадалі на занятках

Першакласнікам загадку.

Каб назвалі гарады,

Што канчаюцца на — ы.

Першай выгукнула Ганна:

— Асіповічы, Пружаны!

— Лельчыцы! — дадаў Барыс.

Хто працягне гэты спіс?

                               А. Зэкаў

У БЕЛАРУСІ — ЯСНЫЯ ВОЧЫ…

У Беларусі — ясныя вочы,

Многа любові ў грудзях:

Звонкае поле,

Звонкія сосны,

Звонкі і сонечны шлях.

У Беларусі

Кожны куточак,

Дзе ты ні пойдзеш, пяе…

Звонкае слова,

Звонкая песня,

Звонкае сэрца яе.

                    П. Броўка

 

 

НАШ КРАЙ

Наш край беларускі —

Азёры, лясы.

Тут плешчуцца хвалі,

Шумяць каласы,

Тут сонца пяшчотнае,

Неба блакіт,

І зоркі глядзяцца

У люстра ракі.

Буслы на буслянках

Клякочуць штогод.

Жыве тут руплівы

І шчодры народ.

                   К. Базылёва

 

БЕЛАРУСЬ

Усяму вядомы свету

Наш руплівы край здавён.

Тут на сонечных палетках

Спеюць бульба, жыта, лён…

Тут Дняпро бяжыць прывольна,

Сож, Бярэзіна, Дзвіна,

Прыпяць, Шчара, Свіслач, Нёман,

Вілля, Піна, Буг, Дзісна…

Тут крыштальныя азёры —

Нарач, Свіцязь, Снуды, Свір…

Полацк — наш найпершы горад,

Віцебск, Тураў, Быхаў, Мір…

Тут з народам на ўвесь голас

З кніг, што мудрасць нам нясуць,

Песняры Купала, Колас

Шчыра гутаркі вядуць.

Тут умельцы вырабляюць

Слаўны трактар «Беларус»,

Тут ствараюцца БелАЗЫ —

Трохсоттонны везці груз…

Тут сыны лятуць у космас,

Песні матчыны пяюць…

Гэты край наш найдзівосны

Беларуссю ўсе завуць.

                        М. Пазнякоў

 

МАЯ РАДЗІМА

Мая Радзіма мае пах духмяны.

Так пахнуць ў лузе скошаныя травы,

Грыбы у лесе і салодкія суніцы.

Так пахне глеба пасля навальніцы.

Яшчэ яна так пахне малаком,

Гарачым хлебам, ліпавым мядком,

Квітнеючай духмянай грэчкай,

Чаборам, што цвіце ля рэчкі.

Я пах Радзімы з асалодаю ўдыхаю,

Найлепшага я водару не знаю.

Мая Радзіма мае голас звонкі,

Як у паднябессі песні жаваронкаў,

Як клёкат бусла у гняздзе на хаце,

Як калыханка, што спявае маці,

Як скрып у пушчы волатаў-дубоў

І рокат ў полі трактароў,

Як шэпт паспелага калосся —

Я так люблю Радзімы шматгалоссе!

Мая Радзіма мае колераў суквецце,

Яна найпрыгажэйшая у свеце.

Такая яркая, як кветкавы вянок.

Тут у промнях сонца сіні васілёк,

Блакітны лён і сціплыя рамонкі,

І колас залаты на сцябле тонкім.

Тут зелень зёлак лугавых,

Балотаў, гушчароў лясных.

Тут чырвань журавін, сунічак

Ды срэбра рэк, азёраў і крынічак.

Гляджу навокал —

Не магу я наглядзецца,

Усё такое дарагое майму сэрцу!

Усёй душой адданы Беларуси,

Гісторыяй Радзімы ганаруся,

Народ свой працавіты паважаю,

Квітнець і багацець зямлі сваёй жадаю!

                        Т. Палашавец

 

БУСЕЛ ВЕРНЫ БЕЛАРУСІ

Бусел з Афрыкі гарачай

Родную зямельку ўбачыў.

Зноўку з выраю вярнуўся

Да айчыннай Беларусі.

Ён з бусліхай-прыгажуняй

Распазнаў гняздо на клуні.

Хутка у буслоў цыбатых

Будуць дзеці-бусляняты.

Дзеці вырастуць праз лета

І пакінуць свой палетак.

Прыляцяць увесну.

Бусел заўжды верны Беларусі.

                        В. Швед

БЕЛАЯ РУСЬ

Белай Руссю край мой клічуць,

Краем сосен і бяроз,

Край, дзе жураўлі курлычуць,

Я люблю, люблю да слёз!

Любы мне лугі ў расінках,

У жытнім полі васілёк,

Гаманлівыя асінкі

І рабінак аганёк.

Васільковым край завецца,

У гэтым краі добра жыць!

Шчодра сонца мне смяецца —

Як цябе мне не любіць?!

Я заўжды, мой край, з табою,

Мне не трэба край другі.

З табой сэрцам і душою!

Ты — навекі дарагі!

                       Я. Жабко

 

 

БЕЛАРУСКІЯ КРАЯВІДЫ

Беларускія краявіды…

Перазвоны азёр і бароў.

Над палеткамі бульбы і жыта —

Песня велічных курганоў.

Гэта наша зямля дарагая,

Гэта нашы лугі і палі,

Над якімі спрадвеку лунае

Бусел — сімвал бяссмерця зямлі.

                          А. Грачанікаў

 

МОЙ КРАЙ

Ад ветру гнуцца вербалозы,

Бяжыць дарога напрасткі.

Мой край — бялюткія бярозы

Абапал сіняе ракі.

Мой край — лугі і пералескі,

Крыніцы звон і шум лясны,

Мой край — блакітныя пралескі

На сцежках ранняе вясны.

Высока ў небе вырай кружыць:

Ляціць за сіні небакрай.

Не забывай ніколі, дружа,

Сваю зямлю, свой родны край.

                         В. Вярба

 

 

БЕЛАРУСЬ

То ялінкі,

То сасонкі

Падпіраюць небакрай…

Прыгажэйшае старонкі

Не знайсці, як не шукай.

Скачуць сонейка асколкі

Пасля дожджыку ў вадзе.

Весялейшае вясёлкі

Не пабачыш анідзе.

Пахне збожжа свежым хлебам,

Сыпле золата жніво.

Жаўрукі звіняць пад небам —

Славяць свету хараство.

На бярозе — белы бусел,

Пад бярозаю — ручай.

А завецца

БЕЛАРУССЮ

Непаўторны родны край.

                       А. Вольскі

 

 

НАШ МІНСК

Ты прасторны, чысты,

Горад наш герой,

Свеціш прамяніста

Зоркай залатой.

Кожнаму кварталу

Аддаём салют!

Любім дом Купалы —

Ціхі, родны кут.

Светлыя дарогі

Нас вядуць далей.

Плошча Перамогі

Слухае дзяцей:

Мы, як птушаняты,

Любім неба шыр,

Дзякуем салдатам

За жыццё і мір!

                   Э. Агняцвет

 

 

МОЙ МІНСК

Горад Мінск я шукаю на карце

У сярэдзіне Беларусі.

Памыліцца я не баюся,

Ані ў радасці, ані ў скрусе.

Бо мой горад — гэта сталіца,

Бо мой горад прыгожы самы.

Тут пашчасціла нарадзіцца

Мне, і тату майму, і маме.

Тут пажары тушыў мой дзядуля,

Памагчы быў заўжды гатовы.

Тут вучыла дзяцей бабуля

Першым словам роднае мовы.

Тут праспекты, завулкі, плошчы,

Храмы, помнікі ды фантаны.

Горад Мінск ад славутых продкаў

Намі ў спадчыну атрыманы.

Хай пакліча мяне чужына

(Ў свеце добрых мясцін даволі),

Ты, мой Мінск, у мяне адзіны.

Я не здраджу табе ніколі.

                       А. Церашкова

 

 

МЫ — БЕЛАРУСЫ

Плыве ў блакіце

Белы бусел,

І луг квяцісты,

Як абрус.

А мы з табою —

Беларусы.

Радзіма наша —

Беларусь!

                     М. Пазнякоў

 

 

ПРЫКАЗКІ І ПРЫМАЎКІ

У родным краі, як у раі.

Кожнаму свой куток мілы.

Дарагая тая хатка, дзе нарадзіла мяне матка.

Усюды добра, а дома лепей.

Для ўсякай птушкі сваё гняздо міла.

Жыве кулік, дзе прывык, і кожны сваё балота хваліць.

Кожная сасна свайму бору песню пяе.

Няма смачнейшай вадзіцы, як з роднай крыніцы.

Жыць на чужой старонцы, як на скале адзінокай сасонцы.

На чужой старане і сокала назавуць варонай.

Там добра, дзе нас няма.

Родная зямля — маці, чужая старонка — мачыха.

Чужбіна не грэе.

Што край, то звычай.

Ідзеш на чужую сторану — пільнуйся, каб не было сораму.